آورده اند که روزی مردی در «دورگیر»¹ خویش «نمایانه»² ای از جانوری عجیب الخلقه بدید که به بدن، «بُز» بود و به دُم، «گوسپند». با خود بگفت: اگر این حیوان گوسپند باشد، او را تنِ بُز به چه کار است و اگر بُز باشد، چرا دُنبه مر او را بار است؟ پس «دورگوی»³ برگرفت و به صدا و سیما زنگ بزد که: ای عزیزان! این گونه ی نادر که نمایانه اش در دور گیر ما پخش همی شود را نام چه باشد و در کجا همی زیَد؟

صداوسیما بگفت: اولاً این حیوان را شباهت به «گونه» نباشد؛ که گونه گِرد است و تُپل و مُلصَق بر چهره انسان. ثانیاً «نادر» را باید سر، بسان طویله باشد که این حیوان مر او را گونه محسوب گردد.

مرد بگفت: منظورم از گونه ی نادر، همان حیوان عجیب الخلقه باشد.

صداوسیما بگفت: حیوان مذکور را نام بُز است و در دیهات و مراتع همی زیَد.

مرد بگفت: اگر آن حیوان بُز است، پس مر او را باید دُم باشد نه دُنبه.

صداوسیما بگفت: آن دُنبه که بر او همی بینی از هنر و کرامات صدا و سیما باشد که در نمایانه بر او الصاق گردیده؛ وگرنه خلقت آن زبان بسته را به حقیقت، پیرایه ای بسته نباشد.

مرد با تعجبی افزونتر بگفت: حکمت این کرامت برگویید تا خلایق را علم زیادت پذیرد و  جهالت نقصان گیرد.

کلمه ها و ترکیب های تازه:

1- دورگیر= تلویزیون

2- نمایانه= فیلم

3- دورگوی= تلفن

تذکر: اصطلاحات فوق از سوی فرهنگستان محترم زبان و ادبیات فارسی صادر نشده و آن فرهنگستان هیچ  قصور و تقصیری در این زمینه مرتکب نشده است.

(7/2/94)